کتزیاس گوید، که روزى پانزده‏ هزار نفر از کارخانه شاهى غذا می‌خوردند و گوشت‏ گاو و گوسفند و بز و شتر و اسب و غاز و شترمرغ و انواع طیور و شکار به مصرف می‌رسید[1]. هراکلاید رویداد نگار سده چهارم پیش از میلاد گوید: هر روز برای آشپزخانه پادشاه روی هم رفته هزار اسب، شتر، گاو، خر، شکار و برخی جانوران اهلی کوچک و نیز پرندگان بسیاری همچو شتر مرغ عربی که جانور بزرگی است، و غاز و خروس سر می‌برند»[2]. استرابو گوید ایرانیان پس از زفاف اندکی مغز استخوان شتر می‌خوردند[3]. همچنین خوراک روزانه جوانان پس از تمرینات ورزشی نان و کلوچه جو و هل و اندکی نمک و گوشت آب پز یا کباب شده»[4] است.

 

[1]- پیرنیا، حسن،1375، تاریخ ایران باستان ج2، ص 1463.

[2]- نوکراتیسی، آثنایوس، 1386، ایرانیات در کتاب بزم فرزانگان، ترجمه جلال خالقی مطلق، ص 22.

[3]- استرابو،1382، جغرافیای استرابو، ترجمه همایون صنعتی‌زاده، ص 325.

[4]- همان، ص 326.


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها