گل نبشته‌های بازمانده از دوران پادشاهی داریوش بزرگ، گواهی بر قربانی ده‌ها و صدها گاو و گوسفند و پرنده برای ایزدان مختلف است. یکی از از معروفترین این الواح با شماره NN2259 شماره گذاری شده است که آقای هنکلمن پژوهش مفصلی بر روی آن انجام داده است. در یکی از بندها چنین آمده است:
118 (راس)، (طبق) سند مهر شده از پارناکا، اوکشینکا، (به عنوان) نذر برای (مراسم) قربانی دریافت کرد. 6 (مراسم) قربانی در در اَندَبَش (طی) [.] ماه انجام شدند»[1].
هنکلمن در پایان کتاب خود فهرستی از این الواح را گردآورده است که بیش از ده متن درباره قربانی گاو و گوسفند به درگاه ایزدان است[2].
توجه به دو نکته نیز مفید است، یکی اینکه تشکیلات اداری سلطنتی اساسا غله، آبجو و شراب برای قربانی کردن می‌داد. البته کاهن گاه این محصولات را با گوسفند مبادله می‌کرد. ولی به نظر می‌رسد که این کار به نوع خاصی از قربانی اختصاص داشت که کوشکوم نامیده می‌شده و به ویژه به افتخار خدایان عیلامی صورت می‌گرفت»[3] و دیگر اینکه قربانی کردن جانوران در دوره هخامنشیان، چنان‌که در شماری از مهرهای استوانه‌ای نقش شده رایج بوده است»[4] اما به گفته پی‌یربریان: بر بازنمایی‌های تصویری روی مهرها، قربانی‌های جانوری نسبتا نادر است»[5].
[1]- هنکلمن، ووتر. ف. م، 1392، تاریخ هخامنشی(خدایان دیگری که هستند)، ج14، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، ص 505، بند 5-6.
[2]- همان، ص 660، متن PF 0587، ص 664 متن PF 0352 و PFa 03، ص 665متن PFa 02، ص 688 متن NN 0927 و PF 0276، ص 695 متن NN 1701 و NN 1731، ص 708 متن PF 02030 و PF 0362 و PF 367 و 376 PF و NN1077.
[3]- بریان، پی‌یر، 1392، امپراتوری هخامنشی، ترجمه ناهید فروغان، ج 1، ص 378.
[4]- یامااوچی، ادوین ام، 1390، ایران و ادیان باستانی، ترجمه منوچهر پزشک، ص 505.
[5]- بریان، پی‌یر، 1392، امپراتوری هخامنشی، ترجمه ناهید فروغان، ج 1، ص 379. برای صحنه‌های قربانی دادن بر مهرها، ن.ک. اسناد گرآوری شده و تفسیر شده توسط Moorey,1979(همان، ج 2،ص 1470).
درباره این سایت