گفته می‌شود که در گاتاها قربانی منع شده است اما آرسی زنر پس از بررسی چند بند از گاتاها گوید: به نظر می‌رسد که پیامبر، ذبح گاو را با فریادهای شادی و همراه با گروه‌های مستی که بر اثر نوشیدن عصاره تخمیر شده‌ی هوم بر سر ذوق می‌آمدند و تحریک می‌شده‌اند- به شدت محکوم کرده باشد. با این همه به نظر می‌رسد که این مسئله با ادله‌ی مربوط به تاریخ ادیان مغایر باشد؛ یعنی هرگاه دین آوری (پیامبری) آیینی را به شدت ممنوع سازد، این ممنوعیت بدون هیچ اعتراضی از سوی قدیم‌ترین شاگردان آن پیامبر نیز پذیرفته می‌شود»[1].

وی درباره متون ادعایی نیز گوید: در این متون چیزی که وادارمان سازد تا نتیجه بگیریم که زردشت قربانی کردن حیوانات و همین طور آیین هوم را محکوم کرده است، نمی‌یابیم»[2].

در نتیجه تمام آنچه را که به نظر می‌رسد زردشت محکوم داشته است، صورتی از یک قربانی است که در آن گوشت قربانی به مردم کوچه و بازار داده می‌شد تا آن را بخورند و باز به احتمالی اگر بشود از اشاره به سوزاندن هوم قضاوت کرد گوشت قربانی بعد از آغشته شدن به روغن مقدس، سرخ می‌شده است»[3]

 

[1]- زنر، آر سی، 1389، طلوع و غروب زردشتی‌گری، ترجمه تیمور قادری، ص 117.

[2]- همان.

[3]- همان، ص 118، همچنین نک: زنر، آر. سی، 1393، تعالیم مغان، ترجمه فریدون بدره‌ای، ص 124-128.


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها